U posljednje tri godine više od 100.000 sirijaca je izgubilo život u sukubima između snaga lojalnih predsjedniku Bashar al- Assadu i opozicije njegovoj vladavini. Krvavi obračuni uništili su cijela susjedstva, čitave kvartove su pretvorili u prah i uzrokovali da se više od devet miliona ljudi raseli sa svojih ognjišta
Rat u Siriji ima svoje korjene u protestima koji su počeli u martu 2011. godine, u južnom sirijskom gradu Deraa. Tada je uhapšeno i mučeno nekoliko tinejdžera koji su na zidu jedne škole oslikali revolucionarne parole. Kada su snage koje kontroliše predsjednik Assad otvorile vatru na demonstrante i ubile nekoliko osoba, još više ljudi je izašlo na ulice zahtjevajući od Assada da se povuče sa funkcije. Do sredine 2011. godine stotine hiljada ljudi izašlo je na ulice protestujući protiv vlasti.
Kada je opozicija vidjela da se Bashar al- Assad neće lahko povući počeli su uzimati oružje u ruke. Opozicija se naoružavala, prvo da odbrani sebe a kasnije da vojne snage protjera iz svojih krajeva. Mjeseci su prolazili a zemlja se upustila u građanski rat. Konfllikt se polahko proširio na cijelu zemlju uključujući prijestolnicu Damask i veoma bitan grad Allepo. U julu 2013. godine UN je saopćio da je poginulo preko 100.000 hiljada ljudi, a od tada UN više ne ažurira statistiku, dok aktivisti ističu da je do sada i preko 140.000 mrtvih.
Problem opozicije je što je nejedinstvena, duboko je podijeljena. Smatra se da 1000 grupa kontrolira sa 100.000 boraca.
U međuvremenu nevino stanovništvo trpi torturu. Zabilježeno je preko 27 slučajeva masovnih ubistava. Stanovništvo se muči, uzima za taoce, ubija. Upotrijebljeno je u hemijsko oružje.
Oko 2,5 miliona sirijaca je napustilo zemlju, od kojih su većinom žene i djeca. Liban, Jordan i Turska u tom smislu podnose najveći teret. U toku su i mirovni pregovori u Ženevi ali tok pregovora odvija se teško jer opozicija i aktuelne vlasti osim međusobnog optuživanja odbijaju da dogovore konkretnija rješenja.
U isto vrijeme civili pate, protjerani su, bez ikakve egzistencije. A kako se težište političkih napetosti u svijetu prebacuje u Ukrajinu i situaciju na Krimu, svijet kao da zaboravlja egzoduse ogromnih razmjera u Siriji. Kao da su se svi navikli da u toj tamo Siriji nešto nije dobro, ali da to tako i treba ostati. I tako sve ukrug do novih žrtava.