– To bi bilo isto kao kada bi država Njemačka dala orden nekome ko poriče Holokaust, zaključuje Staša Zajović.
– Činom dodjeljivanja ordena austrijskom piscu Peteru Handkeu, dobitniku Nobelove nagrade 2019. godine, poznatom i po tome što je bio svesrdni podržavatelj diktatora Slobodana Miloševića i njegove ratnozločinačke politike, koja je vrhunila genocidom nad srebreničkim muslimanima, 1995. godine, državni vrh Srbije i njen predsednik Aleksandar Vučić pokazao je da čvrsto stoji uz zločince, saglasan je određen dio srbijanske javnosti.
Dodatna dimenzija ovog sramotnog čina sastoji se, u trenutku odabranom za dodjeljivanje Ordena Karađorđeve zvezde prvog stepena piscu koji je podržavao i branio politiku ubijanja na nacionalnoj i vjerskoj osnovi – na Dan pobjede nad fašizmom.
– Gnusnim i sramotnim dodjeljivanjem ordena Peteru Handkeu, podržavaocu rata na prostoru bivše Jugoslavije i poricatelju genocida u Srebrenici, država Srbija je još jednom pokazala kakav je njen odnos prema ratu i u njemu počinjenim zločinima. Na djelu je kontinuitet države organizovanog zločina iz devedesetih godina na svim nivoima – pravnom, političkom, moralnom, ocjenjuje Staša Zajović iz Žena u crnom.
Ovim činom, smatra Zajović, režim u Srbiji proširuje krug onih besramnih evropskih intelektualaca, među kojima najistaknutiju ulogu zauzima Handke, zagovornik državno-organizovanog projekta etnički čiste velike Srbije.
– To bi bilo isto kao kada bi država Njemačka dala orden nekome ko poriče Holokaust, zaključuje Staša Zajović.
Dubravka Stojanović kaže da je nakon tog niza sramnih pohoda po Bosni, Handke došao u Beograd, gdje ga je Vučić odlikovao ordenom na Dan pobjede nad fašizmom, da bi se time, kako kaže naša sagovornica, izgazila svaka ideja antifašizma.
– I na kraju je bila priredba u Narodnom pozorištu, koju je prenosio RTS, sa izvođenjem ljotićevskih pesama. Time su svi zajedno saopštili da čvrsto stojimo uz zločince i da sa tog puta ne skrećemo, zaključuje Dubravka Stojanović.
Prema riječima historičara Milivoja Bešlina, vladajući režim u Srbiji zaista je rekao sve o sebi, ali i o našem društvu načinom na koji je obilježen Dan pobjede nad fašizmom. To je, kaže on, više ličilo na dan obračuna sa antifašizmom.
– Peter Handke je ovdje uvažen ne zbog svoje književnosti, već zbog negiranja zločina i genocida u BiH i po slavljenju osuđenih ratnih zločinaca i masovnih ubica. Toliko kontroverznom čovjeku dodijeliti orden i to upravo zbog onoga što je najspornije u njegovoj biografiji je ruganje svemu antifašističkom. Ono što Handke ovdje slavi i podržava u svemu je suprotno idejama i duhu antifašizma. Dodamo li Dodikovo prekjučerašnje varvarsko i lažljivo strvinarenje Tita kao pobjednika nad fašizmom i komandanta jedinog jugoslovenskog (unutar njega i srpskog) antifašističkog pokreta, djelovalo je da Dan pobjede nad fašizmom nije mogao biti sramnije obilježen, kaže Bešlin.
Međutim, dodaje on, pojavila se informacija da su pjesme koje su izvođene na toj besramnoj akademiji, povodom 9. maja, bile Ljotićeve.
– Podsjetiću samo da su ljotićevci bili otvoreni i ubijeđeni saveznici Trećeg rajha, kvislinzi i najprečišćeniji oblik srpskog fašizma. I da cinizam bude potpun, Ljotićeve pjesme su umetane između čitanja Desankine „Krvave bajke“, posvećene strijeljanju kragujevačkih đaka 1941. godine. A upravo je Peti dobrovoljački korpus ljotićevaca, pod komandom Marisava Petrovića, učestvovao u sprovođenju kragujevačkih đaka na strijeljanje. Ako je i od radikalsko-naprednjačke ohlokratije, mnogo je, zaista. Čovjek nad tim može samo da se zastidi i poželi da nam se ovo nikada ne ponovi. Antifašizam je u Srbiji pobijeđen i to su nam obznanili baš 9. maja, zaključuje Milivoj Bešlin, piše srbijanski portal Danas.